وبلاگ شخصی که عنوان ندارد

تلاش سوم برای ایجاد این پست. دفعات قبل بنا بر سوتی، گاف ، ایرادات اینترنتی و سایر متعلقات به بهره برداری نرسید. دلم برای تایپ با لپتاپمان تنگ شده است و گوشی این نیاز به تایپ را ارضا نمیسازد. لپتاپ چه شده؟ هیچ. شارژرش را همان روز که وبلاگ سازی میکردیم جا گذاشتیم در محل. حالا ما ۴۰۰ کیلومتر این طرف هستیم و تا پست برساندش به دست ما جانمان به لب میرسد.

امروز بعد از یکی دو روز که قسمت آمار وبلاگ را دیدم فهمیدم چه خطایی کردم و باید حواسی جمع کنم که نگو و نپرس. وسیله ای که برای فرار از قضاوت بود؛ خود دستمایه اضطرابمان دارد میشود که نکند کم شود بازدیدمان جلوی بقیه. خلاصه که شناخت مشکل، خود نیمی از راه حل است. با علم به مهم نبودن امار وبلاگ برای خویش از این به بعد وقت گذاری برای این کودک میکنیم به حق علی .

دوتا موضوع منبری داشتم که امروز یکی رو میگم. بعدی اگه عمری باشه و حافظه ای، روز های بعد در خدمتتونیم. قضیه تخم مرغ و سبد و این داستانا.

"هر سنی هستی، اندازه همون سن رفتار کن." همین. البته ما که کی باشیم امری جمله بگیم. جمله رو به حالت قضاوتی در میاریم." هر کسی در سن خودش رفتار های سن خودش رو انجام نده در سن های دیگر اون رفتار رو انجام میده" حالا این یعنی چی؟ آفرین. بذار با مثال توضیح بدم برات جوونک. شما فرض کن تب قمار و شرط بندی تو رده سنی ۱۹-۲۰ میاد سراغ یه جماعتی. یکی از همون اول فاز برمیداره که نه اقا قمار چیه مال شما بچه هاس. خلاصه رفتار و کردار آدم ۵۰-۶۰ ساله برمیداره. در حالیکه بهترین حرف و پیشنهاد، حرفیه که از رو تجربه باشه. خب این بچه که نداره این تجربه رو. میخام بی ادب نشم ولی به قول امروزیا صرفا داره قرقره میکنه. خلاصه کوپن ۵۳ سالگیشو، تو ۱۹ سالگیش میسوزونه و خب این که رفتار ۱۹ ساله باید نشون بده مونده رو دلش. کی نشون میده؟ آفرین ۵۳ سالگی. حالا انقد دقیق نه ولی خب فحوای کلامو بگیر. ردیف آخر میگیرین چی میگم؟ بچه بچگی نکنه، بزرگ هم بشه بزرگی نمیکنه. حالا همینو بذارین مبنای جاج و قضاوت دیگران. ایول :) حالا اینکه چرا تو اون سن رفتار بزرگانه نشون میده، علت اصلیش از نظر خود من ترس از خطا تو فرهنگ ماست. یعنی شما فکر کن ما یکی از شاخ ترین آثار ادبیمون پند و اندرز خالیه. یعنی اقا بیا داستان بخون اشتباهاتی که اینا کردن رو تو نکن. من نمیگم اشتباهه درس گرفتن از خطای دیگران و هر دفعه بزنیم قدش واسه خرابکاری. نه ولی یه ذره اشتباه و ضریب خطا رو بذار واسه خودت انسان مدرن. سیستم از تو بی خطایی و پرفکتشنیسم میخاد ولی تو با سیستم همراه نشو. چی بگم دیگه والا. خلاصه و خلاصه تهشو بگم نچسب بازی نذارین تو سن کم که عاقلین. خطا مال انسانه. خطا سازنده چارچوب واسه انسانه. خطا خصلت انسانه. زندگی قشنگ هست ولی سخته. با خطا نکردن قشنگ تر معلوم نیست بشه ولی قطعا سخت تر میشه. خیلی دیگه حرف زدم.

به رسم ادب

به امید خدا