وبلاگ شخصی که عنوان ندارد

خب اقا بریم واسه نشر نظر محترم و شاخ اینجانب که همچون همه ۴۶ کروموزمی های روی زمین خدا، بهترین نظر در جهان است. همه نظرم ها نه یکی دوتاشون. همشون بهترینای دنیاس و کسی حق ایرادگیری، قلدربازی، شوخی، چمیدونم دلقک بازی و این دست مسائلو نداره. خودم حق دارم با بقیه این کارو بکنما ولی بقیه نه. بهرحال اشرف مخلوقاتم، ۴۶ تا کروموزوم دارم، عقل دارم که فکر کنم، زبون دارم حرف بزنم. بلاخره یا عقل یا زبون یکیشون باید اکثر مواقع تنهایی کار کنه دیگه دوتایی با هم کار کنن ضایعه خیلی. عامه پسند نیست. همش فکر کن و حرفی نزن بقیه ببینن ذوقتو کنن. بگن این اگه کاری نمیکنه و حرفی نمیزنه از بس عاقله. یا ازونور بوم بیفت بی فکر کار کن و بی فکر حرف بزن. اصن موج موج محبت و علاقس ک میگن بابا نیگا فلانی چه جرئتییی داره. رمز موفقیت همینجا کشف شد. حالا موفقیت چیه خودش یه پست جدا میخاد. 

اصن اومدم بنویسم واسه همین شبا و نظرمو بدم. نظرم چیه؟ کلیشه ای ترین جمله ممکن: هرکس عقیدش واسه خودش. ولی داره هااا. ولی و اما که میاد تو کار یعنی داستان. عقیدت مال خودت عقیدم مال خودم اماااا ضرر نزنه به کسی عقیدت. حالا کمیت اندازه گیری ضرر چیه و وظیفه قضاوتش با کی بماند اما خیلیم دیگه لوس بار نیایم که وای شما عقیدتون تو روحیه من اثر گذاشت امتحان امروزمو خراب کردم. عقیده دیگرانو بهونه باخت و شکستامون نکنیم میریم مرحله بعد دسته جمعی اصن.

آره خلاصه نشینیم همدیگه رو قانع کنیم که فلانی تو عقیدت اشتباس مگه اینکه روبه رویت خودش بخواد. تنها چیزی که همه حق دارن سرش بحث کنن اون ضرر ناشی از عقیدس. بفهمیم بحث سر ضرره خیلی کاربردی تره تا تغییر دادن عقیده طرف مقابلمون زندگیمون راحت تره. بسه به نظرم تا اینجای کار.

اینم پست ششم، لازم به ذکره پست قبلی اشتباهی حواسم نبود عنوان زده بودم ششم در حالی که پنجم بود همین الان ادیتش زدم و الان اینجام. بلاخره صداقت حرف اولو میزنه تو این وبلاگ :) (الکی شیکرخوری)

به رسم ادب

به امید خدا