پست اول

امروز 24/4/1403 در پی گشت و گذار برای ساخت سایتی برای ایده ای که در سر دارم به این وبلاگ رسیدم. این که ایده چه بود بماند، شاید فردا روزی به سراغش رفتم. چیزی که اهمیت دارد این است که ساختن و داشتن وبلاگ شخصی خودم که از دوران نوجوانی همراهم بود دوباره فوران کرد.
این بار اما فرق میکند. مطلب دارم، حرف دارم، ناراحتی دارم، شادی دارم و خیلی چیز های دیگر که شاید تنها راه خالی کردنشان تایپ در این جا باشد. هم اکنون در بیمارستان امام تهران قرار دارم ساعت هنوز 6 نشده و من استارت این پروژه خودتخلیه گری را میزنم
به قول یکی از اساتید که گفت امیدتان به آینده نباشد، امیدتان فقط به خدا باشد
به رسم ادب
امید به خدا